Region Majów
Cywilizacja Majów była jedną z dominujących niezależnych społeczności Mezoameryki. Majowie jako jedyni zajmowali cały region geograficzny, a był nim Półwysep Jukatan. To pokazuje, że Majowie byli bezpieczni przed atakami innych kultur Mezoameryki.
Majowie żyli w trzech grupach, które zamieszkiwały trzy różne obszary i różniły się nie tylko środowiskiem, ale także kulturowo. Te trzy obszary to: północne niziny na półwyspie Jukatan, południowe niziny na półwyspie Jukatan i tereny górzyste. Najpopularniejszymi są Majowie z południowych nizin półwyspu Jukatan, któzy osiągnęli szczyt w okresie klasycznej (250 r. - 900 r. n.e.), którzy wybudowali wielkie kamienne miasta i monumenty, które fascynują archeologów po dzień dzisiejszy.
Początki Majów
Pierwsze osady Majów są szacowane na 1800 r. p.n.e. albo początek okresu przedklasycznego. Pierwsi Majowie trudnili się rolnictwem i uprawiali takie rośliny jak kukurydza, fasola, kabaczki i maniok. Przed 300 r. p.n.e. Majowie zaczęli rozszerzać swoje wpływy na okoliczne góry, wyżyny i niziny. W tym samym okresie powstała pierwsza cywilizacja Mezoameryki - Olmekowie. Majowie zapożyczyli od Olmeków wiele aspektów religijnych i kulturalnych, system liczbowy, a także słynny kalendarz, który kończył się na dacie 21.12.2012. Podobnie postąpili Zapotekowie, Totonakowie i Aztekowie.
Poza rolnictwem, Majowie stworzyli piramidy, miasta oraz wiele monumentów. W północnym regionie Peten był Mirador, największe i najwspanialsze miasto jakie kiedykolwiek wybudowano w Ameryce prekolumbijskiej. Tikal, stolica Majów z okresu klasyczne wygląda ja mała wioska w sosunku do Mirador. Istnienie tego miasta dowodzi, że Majowie rozkwitali długo przed okresem klasycznym.
Las deszczowy i życie
Jedną z wielu intrygujących rzeczy o Majach była ich zdolność do wybudowania wielkiej cywilizacji w klimacie tropikalnego lasu deszczowego. Tradycyjnie ludność starożytna rozkwitała w suchszych klimatach, gdzie scentralizowane zarządzanie zasobami wodnymi stanowiło podstawę społeczeństwa. Na nizinach na południu było niewiele żeglownych rzek dla handlu i transportu, a także nie było potrzeb nawadniania.
Pod koniec XX wieku naukowcy stwierdzili, że klimat nizin był w rzeczywistości dość zróżnicowany pod względem środowiskowym. Choć obcy najeźdźcy byli rozczarowani względnym brakiem srebra i złota, Majowie skorzystali z wielu zasobów naturalnych w okolicy, w tym kamienia wapiennego, obsydianu i soli. W środowisku znajdowały się również inne skarby dla Majów, w tym jadeit, pióra quetzal i muszle, które były używane jako trąbki na ceremoniach i wojnach..
Źródło: History Channel
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz